Soru-Cevap

ÖZEL EĞİTİM ANNELERİ

Hayatları mutlu bir evlikle başladı. Gelecekte nasıl bir hayat onları bekliyordu bilemezlerdi. Her şey güzel olacaktı. Her biri birinden güzel hayalleri vardı. Çocuğu olacak, onu büyütecek, ona güzel güzel oyuncaklar alacaktı. Mahalle arasında elbiseleri kirleninceye kadar top oynayacaktı. Babasının tuttuğu takımı tutacak, onunla birlikte sevdiği takımın maçına gideceklerdi. Çocuklarını bir gün orda görmeyi hayal edeceklerdi. Tuttukları takım yenilse de onlar mutlu döneceklerdi sıcacık yuvalarına. Ve büyüyecekti çocukları okulları bir bir bitirecek, güzel bir meslek sahibi olacak, sonra da mutlu bir yuva kuracaktı biricik yavruları ve bu mutlu günde sevinçten gözyaşı dökecekti onun için.

Ama olmadı olamadı

Bekir hocam bu konuyu dile getirdiğiniz için tşk ederim. Bu konuda etrafımıza topluma güneş olmalıyız .İnsanların beklentileri ,istekleri ,yaşam beklentileri çok farklılık göstersede hemen hemen aynı fakat bir engel çıktığındada umutlarını yitirmemeleri gerektiği, verilenlerle mutlu olmayı bilmeli, olmadı diye hayattan ve yaşamaktan sıkılmamalı, belkide bize verilenler hayatın ayrı bir rengi onlarla yaşam daha da güzel olabilir.Ben kendim ortapedik engelliyim fakat kendimle barışığım hatta dalga bile geçebilmekteyim.oğlum da öğrenme güçlüğü var onuda öyle kabul edip yaşamımıza devam ediyoruz .Etrafınıza kendinizi nasıl kabul ettirirseniz öyle görünürsünüz.toplumda ki bu sıkıntıları bildiğim için bu branştayım ve velilerim nerdeyse böyle çocukları olduklarından memnun hale geldiler çünkü onlarla yaşamında ne kadar renkli ne kadar güzel olduğunu gördüler ve çok mutlular ,öğretmenleri olarak ve bi baba olarak mutluyum. keşke bupaylaşımlarımızı özel eğitim anneleride okuyabilse....