Soru-Cevap

Anne bu sefer gerçekten inandım.Artık sen beni arkadaş olarak görmüyorsun.Eyer arkadaşın olarak görseydin,eski günlerdeki gibi bana destek olurdun,zor durumumda hemen yanıma koşardın ve benimlevakit geçirir,benimle biyerleri gezerdin.Artık ne birlikte vakit geciriyoruz ne de sohbet ediyoruz.Mesela pazartesi günü senin dostluğuna ve benimle konuşmana ihtiyacım olan günlerden biri.Ben ödevimde zorluk çekiyordum seni çağırıyorum.Sen umursamazlıktan geliyorsun.Bu sefer babam ödevime bakıyor.Bunun çarpım tablosuyla alakasının olduğunu 6 ve 7 leri ezberlemem gerektiğini söylüyor.Ben ezberlemiştim ama bi tekrara ihtiyacım var diyorum.Ama o ezberliyeceksin diye tutturuyor.Ha bu arada tekrar dediğim.Oturup bilememişsem olmamış demek değil.Sevgiyle bana öğretmek.Yatağıma oturup sevgiyle öğretmek.Hem bu arada anne ben seni o kadar çok seviyorum ki.Ama artık deyil.Çünkü sen beni,artık,arkadaşın olarak edyil.Normal bir çocuk olarak görüyorsun. SENA yorumlarınızı bekliyorum....

hatice hanıma yorumu için teşekkür ederiz :)))

Çalışan annelerin çocuklarının çektiği sıkıntılar............ yapılan bi araitırmaya göre çalışan annelerin çocukları ile terkedilmiş çocukların aynı problemleri yaşadığı ortaya çıkmış.anne ve baba özverili olmalı eğer o çocuğun sorumluluğunu taşıyabileceksen çocuk düşünmeli yoksa sağlıklı bireyler yetiştiremeyiz.kızım 2 yaşında anne işe gitme evde kalalım diyor ama hem işe gitmeliyim hemde onu bu duruma alıştırmalıyım.kızımla sanki bir yetişkin gibi hergün konuşuyorum 'ben işe gitmeliyim seni kreşe bırakıcam sana söz veriyorum öğlen yemek yerken yanına gelecem sana yemek yedirecem ve seni uyutacam ve akşamda baban seni alacak ,oradaki çocuklarında anneside işe gidiyor siz orada oyun oynayın tamam mı ' ve her seferinde dediğimi yapıyorum şimdi bana güveniyor başlarda konuşmalarımızda çok ağlıyordu şimdi artık ağlamıyor ve sabahları kreşe bırakınca bize el sallıyor.Çocuklar küçük olsada onlarla yetişkin bireyler gibi konuşmalıyız hem dil gelişimleri çok ilerliyor hemde kendine ve ebeveyne güveniyor bunu hem okulta teorik öğrendim hemde şuan yaşıyorum.....................

konum arka sayfalarda kalmış siteyle ilgili sorunda giderildiğine göre yorum bekliyorum..

Arkadaşlar anne tavsiyemize uymuş ve ben senin arkadaşın değil annenim demiş kızından bi mektup daha almış; Anne niye benimle eskisi kadar ilgilenmiyorsun?Niye benimle bir yerlere gitmiyorsun?yoksabeni arkadaşın olarak görmüyor musun? Oysa ben seni çok seviyorum.Sevgimi anlatmak için sana bir rüyamı anlatayım. Biz büyülü kitabı bulmaya çalışıyoruz.Cadı da o kitabı arıyor.Kitap yerine bizi buluyor.ve bizi hapsediyor.Beni serbest bırakıyor sıkılmamam için Kübra'yla oyna diyor Ama ben hala seni istiyorum. Anne beni arkadaşın olarak istemiyorsan söylemen yeterliydi.Davranışlarınla beni üzmen gerekmezdi.

yorumlarınızı bekliyorum..

Arkadaşlar yorumlarınıza bayıldım harikasınız çok güzel işte benim çocuk gelişimcim bizim çocuk glişimci ruhumuz bu bizi eleştirenler görsün bakalım..

bir kere çocuğun 'sen artık beni arkadaş olarak görmüyorsun' gibi ifadeleri kullanması açıkçası çok acımasızca olmuş,gerekli zamanlarda diğer çocuklarla da aynı durumla karşı karşıya kalacağını hem Sena'nın hem de annenin bilmesi gerekir.özellikle okul ödevlerinde yavaş yavaş çocuktan çekilen yardım ve dolayısıyla daha bağımsız düşünme ve işi başarıyla bitirebilme olanağı ilkin biraz sıkıntı verir ancak gereklidir. bana kalırsa Sena anne ile daha çok zaman geçirmek istiyor. bence bu duyguyu ifade eden mektuba en iyi cevap şekli, anneninde kendi duygularını yazıp,(özellikle de insanların bazen yalnız kalmaya ya da kendi ile ilgilenmeye ihtiyacı olduğunu ve böyle zamanlarda bazen arkadaş ve çocuklarından kısa bir süre uzak kalabileceği inandırıcı bir şekilde YAZMALI) ona istediği birliktelikleri için belirli bir zaman ve birlikte yapacakları aktiviteyi açık bir şekilde tekrar yazıp vermesi etkili olabilir.elifcim selamlar. serap

Merhaba Elif hanım bu mektup bana dsleksili yada özgül ögrenme bozuklugu olan bir çocugun hislerini dile getirmesi gibi geldi yada onu düşündürttü,Senaya ondan vazgecilmedigini göstermek gerek belkide hoşcakalın.

Merhaba elifcim. çalışan annelerin çoğunda bir suçluluk duygusu oluşur. Bu duyguyu hafifletmek için anneler çocuklarının pekçok isteğini, özellikler maddi isteklerini yerine getirmeye çalışırlar. Bu durumu farkeden çocuk annenin bu konudaki yarasını ve mahçubiyetini öyle iyi bilir ki bunu deşifre etmek içinde bu tarz mektuplar yazabilir. Bemce anne abalar çocuklarıyla arkadaş olmamalı. Çünkü çocukların arkadaşları var onların anne baba ya ve güvenlerine ihtiyaçları var. Ben senin arkadaşınım diyemn bir anne günün birinde beklentileri yüksek böyle bir çocukla karşılaşabilir.Çocuk kendini ebeveyni ile eşit görebilir.Bence büyük çocuğu ile anne daha verimli (kaliteli) ZAmanı nasıl geçirebileceğini düşünmeli. Ve kendi sorumluluklarını (ev işleri diğer kardeşlerin bakımı) Sena ile paylaşmalı. Öpüyorum

Mektubu 8 yaşında bi kız çocuğu annesine yazmış anne çocukla birlikte bir gün önce alışveriş yapmış gezmişler parka gitmişler annenin 3 çocuğu var Sena en büyük çocuğu elinden geldiğince vakit ayırıyor fakat çalıştığı için ve diğer çocuklarada vakit ayırması gerektiği için elinden geleni yapıyor ...Sizce daha neler yapabilir?Nasıl bi yaklaşım için de olmalıdır?Ben bi günlüğüne anne ile Senanın rol değişimi yapabileceklerini önerdim..Anneliğin zorluğunu,yapılan işlerin çokluğunu görmesi ve empati kurabilmesi için uygun olabilir diye düşündüm.

bir çocuğun üzerindeki anne baba etkisinin değerini gösteren çok güzel bir örnek