Soru-Cevap

2005 doğumlu doğumsal kalp hastalığı ile doğan 8. aylıkken serebral tromboz nedeni ile sağ hemiparezi geçirmiş 2 yıldır sınırlı yürümeye başlamış bir gözü görmeyen bir kızım var. geçen yıl kreşe başladı.özel eğitime de devam ediyor. düzgün yürüyemediği için bölgemizde konuştuğumuz kreşlerden sadece biri kabul etti. çok idealist görünen hatta illaki biz bu işi başarırız bize verin diyen okul yöneticimize riskleri herşeyi anlattık, ve kendilerine kızımızın fiziksel engeli nedeniyle yardımcı olsun diye ücretini bizim ödeyeceğimiz bir öğretmen tutmayı önerdik, kabul etmediler. düşe kalka, çoğuufak tefek- hatta orta diyebileceğimiz kazaları gözardı ederek, okula gitmeyi çok seviyor engel olmayalım, koruyucu olmak adına evde bir başına bakıcı ile çocuk olma haklarını elinden almayalım diyerek hergün merak içinde okuldan gelmesini bekledik, ve evet çok yararı oldu. Ancak geçen gün büyük bir kaza atlattık, ve hatta inşallah sadece atlattığımızı sanmıyoruzdur, çünkü merdivenden düştü diyerek olaydan 3 saat kadar sonra okula çağrıldık. gittik baktıkki gözçevresi şiş mor ve oldukçada geniş bir sıyrık. apartopar hastane acil röntgen.. bir kez daha kolumuzda ciddi bir şişlik ile gelmiştik eve ve çocuğumuz temel ihtiyaç sözcüklerinden başka cümleler kuramadığı için okulun önemsiz bir düşme demesi ile susup kalmıştık ve o cuma gecesinide hastanede röntgen vs ile geçirmiştik.okul yöneticimizle bu konuyu görüşmek istedik. artık ailemizden saydığımız özel eğitim merkezimizin bir öğretmeni, psikolğu vebizler görüşmeye gittik. çok büyük bir tepki ve savunma ile karşılaştık. halbuki hepimizin niyeti çocuğumzun okulu çok seviyor olması nedeni ile ve yararını gördüğümüz için fiziksel engelli kızımız için gerekli güvenli bir ortam sağlamanın hepberaber yollarını arayıp bulmak ve onun o okula devam etmesini sağlamak idi. Özrü olmayan bir çocuğun anne babası böyle bir hatta bir kaç travma karşısında katiyen bizim duruşumuzu sergilemez, bu konu adliyede sonuçlanırdı. (bu kreşin maddi olarak da çookk özel olduğunu bilmem söylememe gerek varmı)bu çocuğumuz henüz ilköğretime başlamadan özel bir kuruluşta başımıza gelenler. tek merak ettiğim ve yapmaya çalıştığım şu: bugün okulda neler oldu yada neler yaptınız sorusuna cevap veremmeyecek özüre sahip çocukların anne ve babaları olarak nasıl bir duruş sergilemeliyiz, yada eğitim hakkına sahip olsun diyerek başlarına gelebilecek ve hatta hiç öğrenemeyeceğimiz fiziksel ve ruhsal travmaları sineyemi çekmeliyiz?